مقایسه بی‌حسی اپیدورال خلفی با لیدوکائین، لیدوکائین-وراپامیل و وراپامیل در گوساله گاومیش

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی بی‌حسی اپیدورال با لیدوکائین، لیدوکائین-وراپامیل و وراپامیل در گوساله گاومیش است. تعداد 16 رأس گوساله گاومیش از هر دو جنس با سن 7-5 ماه و وزن 90-60 کیلوگرم به سه گروه تقسیم شده و یکی از سه درمان لیدوکائین (mg/kg 0/2، تعداد=6، LID)، لیدوکائین- وراپامیل (mg/kg 0/2- mg 2/5، تعداد=6، LID-VER) و وراپامیل (mg 2/5، تعداد=4، VER) را به صورت اپیدورال دریافت نمودند. زمان شروع و طول دوره فلجی دم و بی حسی پرینه و همچنین تغییرات ضربان قلب، تعداد تنفس و درجه حرارت مقعدی ثبت شد. زمان شروع فلجی دم در گروه LID به صورت معنی داری کمتر از گروه LID-VER و VER بود (0/05>p). زمان شروع بی حسی پرینه تفاوت معنی داری را بین گروه های مورد مطالعه نشان نداد (0/05≤p). همچنین طول دوره فلجی دم و بی حسی پرینه تفاوت معنی داری را بین سه گروه نشان ندادند (0/05≤p). بی حسی کامل ناحیه پرینه در 66% گوساله های گروه LID و LID-VER دیده شد، در صورتی که این عدد برای گروه VER، 25% بود. ضربان قلب در گروه های LID-VER و VER کاهش معنی داری را درچندین نقطه زمانی پس از تزریق دارو نسبت به زمان پایه نشان داد (0/05>p). تعداد تنفس و درجه حرارت مقعدی در سه گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری را با زمان پایه نداشتند (0/05≤p). بر پایه نتایج حاصل از این مطالعه، وراپامیل به تنهایی و در ترکیب با لیدوکائین مزیتی نسبت به لیدوکائین تنها، متعاقب تجویز در فضای اپیدورال در گوساله های گاومیش، نداشت. همچنین تجویز اپیدورال وراپامیل، ضربان قلب را در گوساله های گاومیش کاهش داد.